l
مدل سازی پرینت سه بعدی به روش Fused Deposition Modeling که به نام اختصاری FDM شناخته میشود. یکی از پرکاربردترین و محبوب ترین روش های مدل سازی پرینت سه بعدی میباشد. و روش StereoLithoGraphy که با نام اخصاری SLA یا در ایران به نام استریولیتوگرافی شناخته میشود نیز یکی از روش های پرکاربرد است، هر دو این روش ها از روش چاپ سه بعدی افزایشی استفاده میکنند. به این معنی که قطعه را به صورت لایه لایه میسارند. دلیل کاربردهای زیادی که این دو روش دارند در این مقاله قصد داریم تفاوت های عمده آنها را بررسی کنیم.
در روش FDM ماده اولیه ساخت محصولات از ترموپلاستیکها ساخته شده است این برخلاف SLA است که از رزین استفاده میکند. در تکنولوژی FDM ترموپلاستیک که نوعی از الیاف پلاستیکی هستند داخا بخش اکسترودر گرم میشوند تا ذوب شوند و قابلیت خروج از داخل نازل پرینت سه بعدی را داشته باشند. در مرحله بعدی مواد ذوب شده از داخل نازل به صفحه کار ریخته میشود و به صورت لایه لایه به ساخت محصول مورد نطر میپردازد. این پرینترهای سه بعدی در بازه قیمت گسترده ای تولید میشوند. به همین دلیل هم نمونه های رومیزی و هم نمونه های صنعتی این محصول از محبوبیت ویژه ای برخوردار است.
در روش SLA برای ساخت قطعات از مواد فوتوپلیمری که به سرعت قابلیت سخت سازی دارد استفاده میشود. این ماده معمولا از یک نوع رزین مایع تشکیل شده است. در این روش از پرتوهای نوری فرابنفش برای سخت کردن محصول استفاده میشود. روش های مشابه این پرینتر سه بعدی DLP میباشد که از سرعت بالاتری نسبت به SLA برخوردار میباشد.
پرینتر سه بعدی sla از دقت بیشتری نسبت به روش FDM برخوردار میباشد. به این دلیل که دقت اشعه لیزری استفاده شده در این پرینترها به مراتب بالاتر از روش دیگر که روشی کاری شبیه به CNC دارد میباشد. تنها تفاوت روش CNC و FDM برای ساخت قطعات این است که ماشین CNC از طرق تراشیدن قطعه به آن شکل میدهد اما روش FDM به صورت افزایشی لایه های مختلف محصول را روی هم قرار میدهد.
علاوه بر این به این دلیل که FDM لایه ها را به صورت از پایین به بالا میسازد ممکن است فشار لایه های بالایی روی قطعات زیری باعث شود که قطعه دچار تاب خوردگی و چینش غلط لایه ها شود و جزئیات کار دقت کمتری داشته باشد. حتی ممکن است به دلیل فشار لایه های زیری کوچک تر و نازک تر بشوند. که این مورد به تنهایی میتواند شکل کلی کار را تغییر دهد.
روش FDM به طور معمول از ماده PLA و یا ABS استفاده میکنند، البته بعضی مدلها قادر هستند که از مواد نایلونی و فیلامت های چوبی، سرامیک و یا فیبر کربن استفاده کنند. مواد یاد شده در رنگ ها و خواص مختلفی یافت میشوند. اما استفاده از SLA انتخاب های کمتری را برای کسانی که از آنها استفاده میکنند فراهم میکند. چون از هر پرینتری استفاده کنید باید رزین مخصوص همان را هم تهیه نمایید یعنی هر شرکتی ززین های مخصوص خود را ارائه میکند. از نظر تنوع رنگی هم این مواد فقط در بازه مشکی و خاکستری موجود هستند.
به این دلیل که پرینت سه بعدی FDM رزولوشن کمتری دارد و هر جسم از لایه های متری تشکیل شده است معمولا از سرعت بالاتری هم برخوردار میباشد اما در نقطه مقابل این روش پرینتر های سه بعدی SLA قرار دارند که به دلیل استفاده از اشعه لیزری از رزولوشن بسیار بالایی هم برخوردار است و همچین قطعات ساخته شده با این روش از لایه های بیشتری هم تشکیل میشوند و سرعت پایین تری هم دارد.
پرینتر سه بعدی SLA به دلیل کیفیت بالاتر از قیمت بالاتری هم برخوردار است، در کل تمام تکنولوژی هایی رزین مایع را به جامد تبدیل میکند قیمت بالاتری نیسبت به سایر روشها دارد. پرینتر سه بعدی FDM ساختار ساده تری دارد و ماده اولیه آن در دسترس تر است به همین دلیل هزینه همتری هم دارد.