l
عملکرد پرینترهای سه بعدی DLP همانند پرینترهای سه بعدی SLA می باشند که برای نمونه سازی سریع استفاده می گردد. تفاوت اساسی بین پرینترهای DLP و SLA در این است که در پرینتر های DLP بجای استفاده از لیزر، از نوریک پروژکتور الکتریکی و یک آینه باز تاباننده جهت جامد سازی مواد حساس به نور استفاده می شود. در چاپگرهای سه بعدی DLP، تصویری از سطح مقطع بر روی سطحی از رزین حساس به نور بصورت یکجا به تمامی یک لایه تابانده شده و همین پروسه برای تمامی لایه های مدل تکرار می گردد تا در نهایت یک مدل سه بعدی ایجاد گردد. لازم به ذکر می باشد که بعد از پرینت سه بعدی هر لایه صفحه ساخت به اندازه ضخامت تعیین شده به سطح بعدی منتقل شده و رزین جدید جهت لایه بعدی فراهم می شود. در پایان پروسه ساخت لازم است ساپورتهای زائد نگه دارنده حذف گردد وبعد ازتمیزکاری اقدام به سخت سازی جسم ۳ بعدی بوسیله نور UV گردد .
قطعات پرینت شده با پرینتر DLP به دلیل ضخامت کم لایه چاپ که معمولاً کمتر از ۳۰ میکرون می باشد دارای سطحی بسیار صاف می باشند. زمان پرینت سه بعدی در این دستگاه ها به دلیل چاپ تمامی یک لایه کامل ، بیشتر از چاپگرهای SLA است . پرینترهای سه بعدی DLP بیشتر جهت ساخت قطعات با دقت بالا بکار برده می شوند و معمولاً از آنها در صنعت طلا و جواهر و صنعت قالب گیری استفاده می گردد. هزینه تهیه این دستگاه ها نسبت به پرینترهای SLA و یا FDM بالاتر می باشد و همچنین هزینه استفاده از آنها به دلیل بالا بودن قیمت مواد اولیه آنها که رزین های حساس به نور است چندین برابر پرینترهای ۳ بعدی FDM می باشد . استحکام قطعات پرینت سه بعدی شده با این دستگاه ها معمولی است و قطعات تولیدی به نسبت دیگر روشها از استحکام پائینتری برخوردارند ، و قطعات تولید شده قابلیت ریخته گری و ماشین کاری دارند. کم بودن عمق مخزن رزین در چاپگرهای DLP حجم و دور ریز رزین مصرفی را کاهش داده است. ولی به علت اشباع مخزن رزین از یک ماده حق انتخاب ماده موقتی جهت ساپورت گذاری میسر نبوده و ساپورت قطعات نیز با همان مواد پرینت سه بعدی خواهد بود و ساپورتها بعد از اتمام پرینت می بایست از مدل جدا شوند.