l
استرلئولیتو گرافی (Stereolithography) یا به به اختصار SLA که در آن از فوتوپلیمریزاسیون برای تولید قطعه سخت و جامد از رزین پلاستیک مایع استفاده می نماید . این نوع پرینتر سه بعدی یکی از قدیمیترین انواع پرینترسه بعدی هستند که هنوز محبوب بوده و بطور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرد . برای اولین بار در سال ۱۹۸۶ چارلز هال از بنیانگذاران شرکت آمریکائی ۳D SYSTEMS این تکنیک را به عنوان روشی برای نمونه سازی سریع پیشنهاد داد و مدل سه بعدی طراحی شده توسط نرم افزار CAD را به نمونه ای واقعی تبدیل کرد.
در این روش با تابیدن لیزر فرا بنفش به مخزن رزین فوتوپلیمر مایع بصورت لایه های عموماً زیر ۳۰۰ میکرون باعث عمل آوری و سخت شدن الگوی مشخص شده بروی رزین و پیوستن آن به لایه قبلی می گردد . بعد از جامد سازی ذرات قرار گرفته در محدوده یک لایه ، پلتفرم دستگاه در جهت محور z به اندازه ضخامت تعریف شده یک لایه (به طور نرمال بین ۵۰ تا ۱۵۰ میکرون) جابجا شده سپس تیغه پر شده با رزین در میان سطح مقطع قطعه حرکت کرده و آن را مجدداً با رزین مایع تمیز می پوشاند . بروی این سطح مایع جدید ، الگوی لایه بعدی ترسیم شده ، و به لایه قبل پیوند می خورد .نهایتاً با تکرار فرآیند لایه بندی ، جسم ۳ بعدی حاصل می گردد . در این روش لازم است جهت اتصال قطعه به پلتفرم سینی بالابر زوائدی تحت عنوان ساپورت به قطعه اضافه گردد ، که در پایان کار باید اقدام به زدودن این اضافات از جسم اصلی نمود به دلیل پر شدن مخزن رزین از یک ماده حق انتخاب ماده موقتی جهت ساپورت گذاری میسر نبوده و ساپورت قطعات نیز از همان مواد پرینت خواهد بود و ساپورتها بعد از اتمام پرینت سه بعدی می بایست از مدل جدا شوند .
از مزیتهای این روش کیفیت بالای سطوح جسم حاصله و نیز در مواردی که از رزینهای مستحکم استفاده گردد می توان قطعاتی با استحکام بالا تولید نمود . قیمت بالای این چاپگرها و مواد مصرفی در مورد کاربردهای خانگی در حال حاضر توجیه پذیر نمی باشد و این پرینترها را در ردیف پرینترهای سه بعدی صنعتی قرار داده است .که در صنایع مختلف مانند پزشکی و هوا فضا و صنایع پائین دستی جهت نمونه سازی سریع و یا قطعات اصلی به خدمت گرفته شده است.